Δημοψήφισμα

Όλοι μαζί με μια φωνή ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ….!!!!
Αυτό θαρρείς ότι είναι το σύνθημα στα χείλη κάθε Έλληνα, ή τουλάχιστον αυτό μας κάνουν να πιστεύουμε διάφοροι πολιτικοί και πολύ περισσότερο κάποιοι δημοσιογράφοι (πιο δόκιμο θα ήταν Παρουσιαστές Ειδήσεων).
Άραγε ακούνε τι λένε?
Επειδή δηλαδή κάποιο νομοσχέδιο απλά δεν τυχαίνει της ευρείας κοινωνικής αποδοχής πάμε σε δημοψήφισμα? Και αν το σκεφτούμε καλά καλά, ποίο νομοσχέδιο τυχαίνει της ευρείας κοινωνικής αποδοχής?? Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου όποιο νομοσχέδιο είχε να κάνει με την παιδία, την κοινωνική ασφάλιση και λοιπά θέματά, πάντα ξεσήκωνε τις μάζες και έκανε τους αριστερούς αριστερότερους και τους κεντρώους αριστερούς. Για λίγες μέρες βέβαια, διότι μετά οι συνδικαλιστές βολεύονται, βολεύουν κ λίγους δικούς τους και τα δήθεν «αντιλαϊκά» μέτρα απλά γίνονται νόμος του κράτους.
Δεν αντιλέγω, πολλοί νόμοι είναι κακοί και ελλιπείς, αλλά πως φτάσαμε μέχρι εδώ? Πώς αυτός ο γίγαντας του δημοσίου έγινε μια μηχανή που συντηρεί μηχανισμούς και «βολεύει» γαλάζια ή πράσινα ή κόκκινα παιδιά?? Πρέπει μάλον να πάμε πολύ πίσω για να βρούμε τη ρίζα του κακού. Ίσως πρέπει να ανατρέξουμε στο ίδιο μας το γονιδίομα….
Ο έλληνας είναι μία πανέξυπνη ράτσα, που δυστυχώς, όταν του δόσεις υπέρμετρες ελευθερίες και εξουσίες απλά Αυτοκαταστρέφεται.
Για το λόγο αυτό είναι σχεδόν γελοίο να μιλάμε για την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για το παραμικρό. Οι μάζες άγονται και φέρονται από μεγάλους ρήτορες, λαοπλάνους και έξυπνους δημοσιογράφους… Φαντάζεστε να γινόταν ένα δημοψήφισμα για κάθε νόμο?? Και μάλιστα στο μέσο της τηλεοπτικής δύνης-ενημέρωσης?? Εγώ δεν θέλω να το φαντάζομαι αυτό.
Και όλα αυτά περί εξουσίας στο λαό που ακούγονται μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο αφελή, αν όχι επικίνδυνα για το μέλλον αυτής της χώρας.
Στις δημοκρατικές κοινωνίες δεν κυβερνά το πλήθος, κυβερνούν οι νόμιμα εκλεγμένοι εκπρόσωποι του, για το λόγο αυτό όλοι αυτοί που τώρα φωνάζουν κ κάνουν διάφορες γελοιότητες θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί κατά την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος.
Κλείνοντας ας αναλογιστεί κανείς τι θα γινόταν σήμερα, και ποια θα ήταν η κατάσταση της χώρας αν το σωτήριο έτος 1979, όπου γεννήθηκα, γινόταν δημοψήφισμα για την ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ…

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ...

Άραγε από πού να ξεκινήσει κανείς προκειμένου να εξωτερικεύσει στον κυβερνο-χώρο τις εσωτερικές του σκέψεις – αναζητήσεις…?
Θα αναρωτηθούν κάποιοι γιατί να το κάνεις αυτό, ενώ κάποιοι άλλοι απλά θα το αγνοήσουν παντελώς. Ε, και τι με αυτό…
Σήμερα που ο καθένας από εμάς είναι ευτυχισμένος μέσα στην άγνοια του, είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε έστω να μπούμε στην διαδικασία ενός προβληματισμού για οτιδήποτε δεν αφορά τον απόλυτα στενό μικρόκοσμο μας.
Είναι σχεδόν απίθανο να μπορέσει ένα απλό κείμενο να αναταράξει τα νερά της προσωπικής μας ευτυχίας που με τόσο κόπο ο καθένας προσπαθεί να διαφυλάξει σας επτά-σφραγιστο μυστικό. Να τη διαφυλάξει όμως από τι?
Μήπως από το κακό το μάτι? Ή μήπως από το φθόνο των λιγότερο ευτυχισμένων συνανθρώπων που ίσως πιστεύουμε ότι θα θέλουν να μας κλέψουν την ευτυχία μας, σαν να ήταν κάτι υλιστικό και μετρήσιμο…?
Ο καθένας από εμάς προσπαθεί να διαφυλάξει την προσωπική του ευτυχία από την ίδια την πραγματικότητα. Μία τόσο σκληρή πραγματικότητα που αν την αντικρίσει κανείς κατάματα είναι σχεδόν αδύνατο να καταφέρει να νιώσει ευτυχισμένος πραγματικά, ζώντας ανάμεσα σε τόση δυστυχία.
Δεν είναι βέβαια λόγος αυτός για να μην νιώσουμε ποτέ ευτυχείς, αλλά ίσως θα είμαστε όλοι πραγματικά ευτυχέστεροι αν κάνουμε «κάτι», μεγάλο ή μικρό, που ίσως συμβάλει στην ευτυχία του «κόσμου», και όχι μόνο του δικού μας «μικρόκοσμου»