ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ...

Άραγε από πού να ξεκινήσει κανείς προκειμένου να εξωτερικεύσει στον κυβερνο-χώρο τις εσωτερικές του σκέψεις – αναζητήσεις…?
Θα αναρωτηθούν κάποιοι γιατί να το κάνεις αυτό, ενώ κάποιοι άλλοι απλά θα το αγνοήσουν παντελώς. Ε, και τι με αυτό…
Σήμερα που ο καθένας από εμάς είναι ευτυχισμένος μέσα στην άγνοια του, είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε έστω να μπούμε στην διαδικασία ενός προβληματισμού για οτιδήποτε δεν αφορά τον απόλυτα στενό μικρόκοσμο μας.
Είναι σχεδόν απίθανο να μπορέσει ένα απλό κείμενο να αναταράξει τα νερά της προσωπικής μας ευτυχίας που με τόσο κόπο ο καθένας προσπαθεί να διαφυλάξει σας επτά-σφραγιστο μυστικό. Να τη διαφυλάξει όμως από τι?
Μήπως από το κακό το μάτι? Ή μήπως από το φθόνο των λιγότερο ευτυχισμένων συνανθρώπων που ίσως πιστεύουμε ότι θα θέλουν να μας κλέψουν την ευτυχία μας, σαν να ήταν κάτι υλιστικό και μετρήσιμο…?
Ο καθένας από εμάς προσπαθεί να διαφυλάξει την προσωπική του ευτυχία από την ίδια την πραγματικότητα. Μία τόσο σκληρή πραγματικότητα που αν την αντικρίσει κανείς κατάματα είναι σχεδόν αδύνατο να καταφέρει να νιώσει ευτυχισμένος πραγματικά, ζώντας ανάμεσα σε τόση δυστυχία.
Δεν είναι βέβαια λόγος αυτός για να μην νιώσουμε ποτέ ευτυχείς, αλλά ίσως θα είμαστε όλοι πραγματικά ευτυχέστεροι αν κάνουμε «κάτι», μεγάλο ή μικρό, που ίσως συμβάλει στην ευτυχία του «κόσμου», και όχι μόνο του δικού μας «μικρόκοσμου»